Umowa handlowa UE–Nowa Zelandia do ratyfikacji

Przedstawienie Radzie projektów decyzji w sprawie podpisania i zawarcia umowy jest ważnym krokiem: gdy Rada wyrazi zgodę, UE i Nowa Zelandia mogą podpisać umowę, która następnie może zostać przekazana Parlamentowi Europejskiemu, by uzyskać jego aprobatę. Po zatwierdzeniu umowa może wejść w życie.

Umowa powinna przynieść UE znaczne korzyści. Oczekuje się, że dzięki umowie wartość handlu dwustronnego wzrośnie nawet o 30 proc., przy czym roczny eksport z UE może wzrosnąć nawet o 4,5 mld euro. Inwestycje UE w Nowej Zelandii mają potencjał wzrostu nawet o 80 proc. Już od pierwszego roku stosowania umowy przedsiębiorstwa UE skorzystają ze zniżek ceł na kwotę łącznie ok. 140 mln euro rocznie.

Otwarty handel jest jednym z czterech filarów unijnego planu przemysłowego Zielonego Ładu ogłoszonego przez przewodniczącą Ursulę von der Leyen 1 lutego 2023 r., a ta umowa przyczyni się do jego realizacji. Po wejściu w życie umowa przyczyni się do tego, by gospodarka UE stała się bardziej ekologiczna, konkurencyjna i odporna.

Nowe możliwości gospodarcze mają zasadnicze znaczenie, ponieważ staramy się zwiększyć konkurencyjności Europy i zdywersyfikować nasze łańcuchy dostaw w bardzo trudnym kontekście geopolitycznym. Ta umowa nowej generacji otworzy szereg nowych możliwości eksportu towarów i usług dla unijnych przedsiębiorców i MŚP. Zawiera również zobowiązania dotyczące zrównoważonego rozwoju, najbardziej ambitne w historii unijnych umów handlowych. W związku z tym cieszę się na współpracę z Parlamentem Europejskim i państwami członkowskimi przy wprowadzaniu tej umowy w życie.

Valdis Dombrovskis, wiceprzewodniczący wykonawczy odpowiedzialny za handel - 17/02/2023

Nowa Zelandia jest dla nas kluczowym partnerem w regionie Indo-Pacyfiku, a ta umowa handlowa zbliża nas jeszcze bardziej do siebie. Dzięki wnioskowi poczyniliśmy ważny krok w kierunku realizacji tej umowy. Ta nowoczesna umowa otwiera duże możliwości rynkowe dla przedsiębiorstw, rolników i konsumentów po obu stronach. Przyczyni się również do sprawiedliwego i czystego wzrostu dzięki bezprecedensowym zobowiązaniom społecznym i klimatycznym. Tym samym wesprze plan przemysłowy Zielonego Ładu i pomoże w osiągnięciu naszego celu, jakim jest zerowa emisja gazów cieplarnianych netto do 2050 r.

Przewodnicząca Ursula von der Leyen - 17/02/2023

Nowe możliwości eksportowe dla dużych i małych przedsiębiorstw

Umowa zapewni przedsiębiorstwom nowe możliwości przez:

• zniesienie wszystkich ceł na eksport z UE do Nowej Zelandii
• otwarcie rynku usług w Nowej Zelandii w kluczowych sektorach, takich jak usługi finansowe, telekomunikacja, transport morski i usługi dostawcze
• zapewnienie niedyskryminacyjnego traktowania inwestorów z UE w Nowej Zelandii i vice versa
• lepszy dostęp przedsiębiorstw z UE do zamówień publicznych w Nowej Zelandii na towary, usługi, roboty budowlane i koncesje na roboty budowlane;
• ułatwienie przepływu danych, przewidywalne i przejrzyste przepisy dotyczące handlu cyfrowego i bezpiecznego środowiska internetowego dla konsumentów
• zapobieganie nieuzasadnionym wymogom dotyczącym lokalizacji danych i utrzymanie wysokich standardów ochrony danych osobowych
• pomoc małym przedsiębiorstwom w eksporcie dzięki specjalnemu rozdziałowi poświęconemu małym i średnim przedsiębiorstwom
• znaczne ograniczenie wymogów i procedur dotyczących zgodności, co umożliwi szybszy przepływ towarów
• znaczące zobowiązania Nowej Zelandii co do ochrony i egzekwowania praw własności intelektualnej, dostosowane do norm UE.

Sektor rolno-spożywczy: promowanie eksportu z UE przy jednoczesnej ochronie newralgicznych dla UE obszarów

Rolnicy z UE będą mieli znacznie większe możliwości sprzedaży swoich produktów w Nowej Zelandii zaraz po wejściu w życie umowy. Od samego początku zniesione zostaną cła na ważne towary eksportowe z UE, takie jak wieprzowina, wino i wino musujące, czekolada, wyroby cukiernicze i herbatniki.

Rolnicy w UE odczują również korzyści nie tylko w związku z obniżką ceł. W ramach umowy chronione będą nazwy wszystkich unijnych win i alkoholi (prawie 2000 nazw), takich jak Prosecco, Polish Vodka, Rioja, Champagne i Tokaji. Ponadto chronione w Nowej Zelandii będzie 163 najbardziej uznanych tradycyjnych produktów UE (oznaczenia geograficzne), takich jak sery Asiago, Feta, Comté czy Queso Manchego, szynka Istarski pršut, marcepan Lübecker Marzipan, czy też oliwki Elia Kalamatas.

Umowa w pełni uwzględnia interesy unijnych producentów wrażliwych produktów rolnych: niektórych produktów mlecznych, wołowiny i baraniny, etanolu i kukurydzy cukrowej. W przypadku tych sektorów nie będzie liberalizacji handlu. Zamiast tego umowa przewiduje zerowe lub niższe stawki celne na produkty importowane z Nowej Zelandii tylko dla ograniczonych ilości (tzw. kontyngenty taryfowe).

Zobowiązania dotyczące zrównoważonego rozwoju, najbardziej ambitne w historii umów handlowych

Umowa handlowa między UE a Nową Zelandią to pierwsza umowa realizująca nowe podejście UE związane ze zrównoważonym rozwojem i zapowiedziane w komunikacie „Siła partnerstw handlowych: razem na rzecz zielonego i sprawiedliwego wzrostu gospodarczego”. Komunikat przyjęto zaledwie tydzień przed zakończeniem w czerwcu 2022 r. negocjacji umowy handlowej.

Obie strony zgodziły się na ambitne zobowiązania w dziedzinie handlu i zrównoważonego rozwoju, obejmujące szeroki zakres kwestii opartych na współpracy i skuteczniejszym egzekwowaniu. Przewidziano w ostateczności możliwość nałożenia sankcji w przypadku poważnego naruszenia podstawowych praw pracowniczych lub postanowień porozumienia paryskiego.

Po raz pierwszy w umowie handlowej UE zawarto specjalny rozdział dotyczący zrównoważonych systemów żywnościowych, specjalny artykuł dotyczący handlu i równouprawnienia płci oraz specjalne postanowienie dotyczące handlu i reformy dopłat do paliw kopalnych. Wraz z wejściem w życie umowy zliberalizowany zostanie również handel towarami i usługami środowiskowymi.

Jest to zgodne z zaleceniami obywateli przyjętymi na Konferencji w sprawie przyszłości Europy i dotyczącymi promowania zrównoważonego handlu przy jednoczesnym otwieraniu nowych możliwości dla europejskich przedsiębiorstw.

Co dalej?

Po przyjęciu przez Radę decyzji o podpisaniu umowy, UE i Nowa Zelandia mogą ją podpisać. Podpisany tekst zostanie przekazany Parlamentowi Europejskiemu, który musi wyrazić zgodę. Po uzyskaniu aprobaty ze strony Parlamentu Rada może przyjąć decyzję w sprawie zawarcia umowy, a kiedy Nowa Zelandia powiadomi, że również zakończyła procedurę ratyfikacyjną, umowa może wejść w życie.

Kontekst

Negocjacje umowy o wolnym handlu z Nową Zelandią rozpoczęły się w czerwcu 2018 r. Do marca 2022 r. odbyło się 12 rund negocjacyjnych, po czym debaty w okresie między sesjami doprowadziły do zamknięcia negocjacji 30 czerwca 2022 r. W tym samym dniu przewodnicząca Ursula von der Leyen oraz ówczesna premier Nowej Zelandii Jacinda Ardern zapowiedziały umowę w obecności wiceprzewodniczącego wykonawczego Valdisa Dombrovskisa i nowozelandzkiego ministra handlu Damiena O'Connora, którzy poprowadzili negocjacje po obu stronach.

Więcej informacji

• Projekty decyzji Rady w sprawie podpisania i zawarcia umowy handlowej między UE a Nową Zelandią [LINK]
• Strona poświęcona umowie handlowej między UE a Nową Zelandią
• Zestawienie informacji na temat umowy handlowej UE–Nowa Zelandia
• Zestawienie informacji na temat umowy handlowej UE–Nowa Zelandia – handel i zrównoważony rozwój
• Zestawienie informacji na temat umowy handlowej UE–Nowa Zelandia – rolnictwo
• Pytania i odpowiedzi
• Notatka prasowa
• Stosunki handlowe UE–Nowa Zelandia
• Sprawozdanie dotyczące wymiany handlowej i zatrudnienia w UE