Komu grozi efekt cappuccino?

Gość debaty przedstawił również raport przygotowany przez dr Krzysztofa Iszkowskiego, dotyczący perspektywy polskiego członkostwa w Unii Gospodarczej i Walutowej.

Wykład był okazją do wyjaśnienia wielu nieścisłości, które towarzyszą problemom strefy euro. Jak wskazywał Rafał Dymek, brak jest jednoznacznych zależności pomiędzy wprowadzeniem euro a wzrostem inflacji czy też długu publicznego. Wyjaśnił, że takie wyliczenia są niemożliwe w związku z brakiem metodologii oraz trudnością rozpatrywania wpływu zmiany waluty bez uwzględnienia wielu innych, zewnętrznych czynników.

Dyrektor Dymek przybliżył pojęcia takie jak efekt cappuccino oraz efekt wakacyjny, które wzmagają psychologiczne wrażenie wzrostu kosztów życia w krajach, w których wprowadzono euro.

Przedstawiając prognozy dotyczące wejścia Polski do strefy euro Rafał Dymek stwierdził, że możliwe są cztery scenariusze. Pierwszy zakłada szybkie dołączenie do euro, do czego jednak potrzebne byłyby negocjacje z Unią Europejską dotyczące zmiany kryteriów przyjęcia, zatem jest to obecnie wersja hipotetyczna.

W innej wersji Polacy mogliby przyjąć model szwedzki, która zobowiązała się do wstąpienia do unii walutowej, jednak nie podejmuje żadnych kroków w tym kierunku.

Trzeci scenariusz to podążanie drogą Wielkiej Brytanii, która podpisała klauzulę wyłączenia z wejścia do Eurolandu. Dymek wskazał też czwartą możliwość: stopniowe wypełnianie kryteriów, co pozwoliłoby Polsce w ciągu 5-6 lat przygotować się do ewentualnego wstąpienia do unii walutowej.

Wykład był punktem wyjścia do dyskusji z publicznością o przyszłości strefy euro, gotowości Polski na przyjęcie unijnej waluty oraz historycznych aspektów tworzenia eurostrefy.